Opracował: druh mgr Fryderyk Kamczyk
Ochotnicze Straże Pożarne są ważnym elementem struktury przeciwpożarowej społeczeństwa polskiego. Działalność OSP nie polega jednak wyłącznie na gaszeniu pożarów. Przez lata była i jest to również działalność społeczna i kulturalna. Remiza w wielu obszarach Polski jest dziś miejscem wydarzeń społecznych, spotkań instytucji społecznych, oraz miejscem działalności kulturalnej.
Ochrona pożarowa jest jednak dla ochotników działalnością priorytetową. Obecnie ochroną przeciwpożarową zajmuje się Państwowa Straż Pożarna, która jest wyspecjalizowaną jednostką prowadzącą bogaty wachlarz działalności ratowniczej m.in.: ratownictwo drogowe, wodne, wysokościowe itd.
Jednak do wielu działań są potrzebne jednostki OSP, bez których straż zawodowa nie dała by sobie rady z opanowaniem sytuacji. Chodzi m.in. : o sytuacje kiedy potrzeba dużej ilości ludzi, sprzętu oraz wody, lub kiedy na danym obszarze jest prowadzonych jednocześnie kilka akcji ratowniczo – gaśniczych.
Ochrona przeciwpożarowa w zawadzkiej wiosce
Patrząc na historię ludzkości zauważamy, iż społeczeństwa od zarania dziejów organizowały ochronę przeciwpożarową. Ogień był żywiołem, który wywoływał lęk niezależnie od kultury czy miejsca zamieszkania. Wiązało się to z jego siłą i czasem działania, kilkanaście minut mogło doprowadzić do zniszczenia majątku, do którego człowiek dochodził latami. Strach przed ogniem wynikał z zagrożenia pożarowego wynikającego z następujących czynników: drewniane domy, słomiane dachy, konieczność składowania drewna w domu, brak ochrony odgromowej, połączenie budynku mieszkalnego ze stodołą i innymi budynkami gospodarczymi, duży skład siana, słomy. Wszystkie te czynniki były niewątpliwie sprzyjające powstawaniu pożarów, które swym zasięgiem mogły się rozciągać na kilka gospodarstw. Innym czynnikiem było powszechne wypalanie traw, które również zagrażało mieszkańcom i płodom rolnym. Istniała zatem konieczność organizowania ochrony przeciwpożarowej. W Zawadzie stwierdzono dwa elementy takiej organizacji: pierwszy dotyczył prywatnych urządzeń ochrony – przeciwpożarowej. Drugim elementem była OSP.
Każde gospodarstwo rolne posiadało zazwyczaj własny system ochrony przeciwpożarowej, którego fundamentalnym elementem był zbiornik wodny oraz zasilanie wodne. Zbiornik położony zazwyczaj bardzo blisko budynków służył jako punkt czerpania wody dla zwierząt oraz staw hodowlany. W czasie pożaru pełnił jednak funkcję zbiornika wodnego. Straż Pożarna posiadała jedynie sikawkę konną bez zbiornika wodnego. Działalność strażaków była zatem możliwa tylko w sytuacji kiedy gospodarz posiadał własną ilość wody potrzebną do ugaszenia pożaru. Inny sprzęt p-poż, który był dostępny w każdym gospodarstwie to: wiadra, haki, drabiny itd.